Όσες οδούς κι αν επιλέξεις να διαβείς
Πάντα θα είσαι το άθροισμα της βροχής
Θα ανασταίνεσαι στο σκότος της αυγής
Και θα πεθαίνεις μες στα φώτα της ντροπής
Κάθε χαρά σου θα εξατμίζεται σαν χιόνι
Και κάθε λύπη τη δροσιά σου θα στεγνώνει
Ερχόμαστε και φεύγουμε τελείως μόνοι
Αφήνοντας αίμα και δάκρυα στο σεντόνι