121 λεπτά﮲ τόσα χρειάστηκαν για να ερωτευτούν. Ούτε λεπτό περισσότερο, ούτε λεπτό λιγότερο. 121 όμορφα, σχεδόν μαγικά λεπτά.
Καθισμένοι δίπλα-δίπλα σ’ ένα στρογγυλό, μεταλλικό τραπέζι. Ένας ζεστός καφές και λίγη κουβέντα, τρυφερές ματιές, γελάκια και σκουντήματα.
“Ποια φαγητά σου αρέσουν; Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Έχεις κατοικίδια; Πόσα αδέρφια είστε;” - γνωρίζονται με το παιχνίδι των ερωτήσεων.
Εκείνη τη μέρα συνειδητοποίησαν πως θα είναι μαζί μέχρι το τέλος. Θα παντρευόντουσαν σε κάποιο μικρό εκκλησάκι. Θα αποκτούσαν δύο παιδιά: ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Όταν δε θα μπορούσαν να εργαστούν πια, θα μετοικούσαν σε κάποιο χωριό. Θα φρόντιζαν ο ένας τον άλλον.
Κι εγώ, στο απέναντι τραπεζάκι, να καταγράφω την ιστορία τους σε 121 λέξεις.